سیستم های تولید پروتئین های نوترکیب

پروتئین­ها متنوع ترین ماکرومولکول­ها در بدن انسان هستند. آنها دارای نقشهایی چون کاتالیز واکنشهای شیمیایی، تشکیل گیرنده ها و کانال­ها، و انتقال مولکولها در درون سلولها و بین ارگانها هستند. تخمین زده شده است که بین 25000تا 40000 ژن در ژنوم انسان وجود دارد و به دلیل پدیده­هایی چون تغییرات پس از ترجمه و alternative splicing بدون شک تعداد پروتئین­های بدن انسان بیش از این تعداد خواهد بود. 

از منظر مکانیسم بیماری­ها، هر تغییر کوچک در ساختار و فعالیت این پروتئین­ها میتواند منجر به بیماری شود و از نگاه درمانی پروتئین­ها میتوانند به عنوان یک شانس درمانی بزرگ در نظر گرفته شوند.

تعداد کمی از پروتئین­های دارویی از تولید کننده طبیعی خود استخراج میشوند، برای مثال آنزیم­های پانکراسی که از پانکراس خوک استخراج می­شوند. اما بیشتر این داروها با تکنولوژی DNA نوترکیب تولید می­شوند. به دلیل اینکه عموما موجود زنده تولید کننده طبیعی پروتئین به صورت گسترده در دسترس نیست و همچنین هزینه تخلیص پروتئین تولید شده در این روش نیز نسبت به روش پروتئین نوترکیب بسیار بیشتر است. احتمال انتقال بیماریهای مشترک و یا حساسیت به پروتئین تولید شده توسط تولید کننده طبیعی نیز وجود دارد. از طرف دیگر با کمک تکنولوژی پروتئین نوترکیب بیان و ترجمه دقیق ژن مورد نظر با یک فعالیت به خصوص ممکن است و همچنین تولید معمولا به صورت کارا و ارزان انجام می­شود و محدودیتی در مقدار تولید وجود ندارد. امکان انجام تغییرات دلخواه نیز از دیگر ویژگیهای این روش است.

بازار بیوتکنولوژی پروتئین در دنیا بیش از 150 میلیارد دلار در سال است که بیش از 90 درصد آن مربوط به بخش سلامت است. در حال حاضر بیش از 400 پروتئین دارویی نوترکیب در جهان به صورت تجاری عرضه شده است که سه برابر این تعداد در مراحل توسعه وارزیابی هستند.

به طور کلی ۵ پلتفرم اصلی برای بیان پروتئینهای نوترکیب مورد استفاده قرار می­گیرد: باکتریها، مخمر، سلول حشرات، سلول پستانداران، و حیوانات ترانس ژن.

باکتری: این سلول­ها ساده­ترین و ارزان­ترین سیستم­های بیان نوترکیب هستند اما فاقد ساز وکار سلولی پردازش­های پروتئین بعد از ترجمه هستند و لذا برای ایجاد ساختارهای پیچیده ای همچون گلیکوپروتئین­ها ناکارآمدند. میزان بیان بالا و راحتی افزایش مقیاس از دیگر مزایای سیستم باکتریایی است. مهمترین میزبان باکتریایی مورد استفاده سلول Escherichia coli است که بیش از 30 درصد پروتئینهای دارویی تایید شده در این سیستم تولید می­شود.

انواع سویه­های بیانی همانند Rosetta، Origami، Shauffle و SoluBL21 و وکتورهای مربوطه توسط شرکتهای معتبر ارائه شده اند که بسته به نیاز کار مورد استفاده قرار می­گیرند. در رتبه دوم سیستم­های بیانی باکتریایی، سویه­های باسیلوس قرار می­گیرند که سهم اصلی تولید آنزیمهای صنعتی را برعهده دارند. باسیلوس­ها خود طیف وسیعی از آنزیم­های ترشحی را تولید می­کنند و از این رو میزبان مناسبی برای این طیف از محصولات هستند.

مخمر: مزیت سلول­های مخمری، ایمن بودن از نظر خوراکی (GRAS)، تکثیر سریع و ارزان (مشابه باکتری) و داشتن سیستم پردازش پس از ترجمه (البته به شکلی متفاوت از سلولهای انسان) است. اولین سیستم مخمری مورد استفاده برای تولید پروتئینهای نوترکیب، مخمر نان یا Saccharomyces cerevisia بود که هم اکنون هم بخش عمده­ای از انسولین مورد نیاز جهان را تولید می­کند (شرکت Novo Nordisk) اما با پیدایش پلتفرم مخمری Pichia pastoris، در حال حاضر عمدتا از سیستم دوم برای تولید پروتئینهای نوترکیب استفاده می­شود. تا کنون حدود 70 محصول نوترکیب با سیستم مخمری تولید و وارد بازار شده است.

سلول­های لارو حشرات: این رده­های سلولی­ یوکاریوتی نسبت به سلول­های پستانداران، برای کشت در آزمایشگاه شرایط رشد ساده­تری نیاز دارند و ضمنا از نظر آلودگی ویروسی نیز ویروس مشترکی با سلول­های انسانی ندارد اما سیستم پردازش پروتئین آنها به پیشرفتگی پستانداران نیست. برای ورود ژن مورد نظر به این سلول­ها از سیستم بیانی وکتور Baculovirus (BEVS) استفاده می­شود. پس از کشت سلولی در بیوراکتور، وکتور ویروسی به سلولها اضافه شده و پس از بیان پروتئین مد نظر سلولها لیز می­شوند بنابراین برای ایجاد یک محصول جدید صرفا کافی است وکتور مناسب تهیه گردد. تا کنون 4 داروی انسانی و 5 محصول دامی در سیستم BEVS به تولید تجاری رسیده است و 39 محصول نیز در مرحله ارزیابی کلینیکال قرار دارند.

رده سلولی پستانداران: در حوزه پروتئین­های دارویی به دلیل ضرورت شباهت بالای پروتئین نوترکیب به ساختار پروتئین طبیعی (برای جلوگیری از بروز واکنش ایمنی)، بیشتر از سیستم­های بیانی پیشرفته پستانداران استفاده می­شود.

مهمترین رده سلولی مورد استفاده Chinese Hamster Ovary (CHO) است که بیش از 140 محصول نوترکیب (دو سوم از کل پروتئین­های بیان شده در سیستم سلول­های پستانداران) در آن تولید می­شود. مزیت آن شباهت نسبی الگوی گلیکوزیلاسیون به سلولهای انسانی، امکان کشت شناور و شرایط کشت نسبتا راحت آن بدون نیاز به سرم یا فاکتورهای رشد ویژه است.